Pawilon 3 - Zwierzęta nocne
NOCNE MARKI
JEŻATKA AFRYKAŃSKA
Atherurus africanus
- jeden z największych gryzoni Afryki,
- doskonale pływa i wspina się na drzewa,
- w razie niebezpieczeństwa stawia ostre kolce i energicznie porusza ogonem.
LORI MAŁY
Nycticebus pygmaeus
- są dość powolne, jedynie w momencie łapania owadów wykonują bardzo szybkie ruchy,
- wydzielają toksyczne substancje, którymi w połączeniu ze śliną
pokrywają całe swoje ciało oraz ciało potomstwa. Substancje te mają
odstraszający zapach i działają drażniąco na niektóre drapieżniki,
- mają długi pazur na drugim palcu stopy, który służy do czyszczenia sierści,
- przeciwstawnie ustawiony kciuk ułatwia chodzenie po drzewach
GALAGO SENEGALSKI, GALAGO MAŁOUCHY
Galago senegalensis
Otolemur garnettii
- oba gatunki bardzo szybko i zwinnie poruszają się wśród gałęzi drzew,
- ich odgłosy przypominają płacz dziecka, dlatego w języku angielskim zwane są dziećmi buszu,
- za pomocą dobrego słuchu potrafią zlokalizować lecącego owada,
- dzięki długim silnym, tylnym kończynom, mogą wykonywać skoki na odległość 3-5 metrów,
- posiadają zdolność obrotu głowy o 180°.
KANCZYL MNIEJSZY
Tragulus javanicus
- jest jednym z najmniejszych zwierząt kopytnych,
- młode już 30 minut po urodzeniu stoi na nogach.
LEMUREK MYSZATY
Microcebus murinus
- jest jednym z najmniejszych przedstawicieli naczelnych (dł. do 2,5 cm),
- kiedy w środowisku jest obfitość pokarmu gromadzi zapasy tłuszczu w ogonie,
- podczas suszy (zimy na Madagaskarze) zapada w letarg.
SYCZEK DŁUGOUCHY
Otus bakkamoena
- jest największym spośród syczków,
- poluje przede wszystkim na owady.
LENIWIEC DWUPALCZASTY
Choloepus didactylus
- w maksymalnym stopniu przystosowany do życia na drzewach,
- wisi zwykle głową w dół, jego długa sierść skierowana jest od brzucha
do grzbietu, czyli odwrotnie niż u wszystkich innych ssaków, aby mogła
po niej spływać woda,
- w jego sierści bytują zielone i niebieskie glony,
- wypróżnia się w bardzo długich odstępach czasu (nawet co 20 dni),
- na ziemi porusza się niezdarnie,
- dobrze pływa.
KOWARI
Dasycerus byrnei
- jest drapieżnym torbaczem, polującym na owady i drobne kręgowce,
- dobrze wspina się po drzewach, choć większość czasu spędza na ziemi,
- coraz rzadszy w swoim naturalnym środowisku.
SZCZUROSKOCZEK MERRIAMA
Dipodomys merriami
- pokarm przenosi w policzkach,
- długie tylne kończyny służą do wykonywania na piasku dalekich susów mierzących nieraz do 2 metrów.
PANCERNIK WŁOCHATY
Chaetophractus villosus
- posiada pancerz złożony z kostnych łusek,
- długie pazury służą mu do kopania rozległych i głębokich nor,
- dobry węch służy pancernikowi do poszukiwania pożywienia.
NIETOPERZ WAMPIR
Desmodus rotundus
- jeden z trzech gatunków nietoperzy odżywiających się krwią,
- odżywia się krwią ssaków, nacina skórę ostrymi zębami, zlizuje krew,
która nie krzepnie, gdyż w ślinie znajduje się uniemożliwiająca to
substancja (antykoagulant).
LIŚCIONOS MNIEJSZY
Phyllostomus discolor
- ma narośl na nosie w kształcie liścia,
- jego pożywienie stanowią owady, nektar kwiatów i owoce,
- nie zapada w sen zimowy.
RUDAWKA NILOWA
Rousettus aegyptiacus
- jest owocożernym nietoperzem,
- posługuje się echolokacją, ale nie wydaje dźwięku za pomocą krtani, lecz mlaszcząc językiem,
- zamieszkuje jaskinie, piramidy i grobowce,
- dojrzałe owoce lokalizuje za pomocą węchu.
KANGUROSZCZUR
Bettongia penicillata
- torbacz, pochodzący z Australii,
- odżywia się głównie grzybami oraz korzonkami i larwami,
- w swoim naturalnym środowisku zagrożony wyginięciem.
.
AKACJÓWKA
Thallomys sp.
- zamieszkuje subtropikalne suche tereny Afryki,
- palce przednich łap mają mocne pazury, ułatwiające wspinaczkę na drzewa,
- żyje w grupach rodzinnych.
TENREK ZWYCZAJNY
Tenrec ecaudatus
- żyje na Madagaskarze,
- największy spośród tenreków,
- jeden z największych owadożernych,
- przy niesprzyjających warunkach zapada w hibernację.
PANCERNIK BOLITA
Tolypeutes matacus
- szczerbak, z rodziny pancerników,
- żywi się mrówkami, termitami i owocami,
- biega na palcach,
- w przypadku zagrożenia zwija się w regularną kulę.
KINKAŻU
Potos flavus
- zamieszkuje Amerykę Południową,
- jeden z dwóch gatunków ssaków drapieżnych z chwytnym ogonem, doskonale wspina się po
drzewach,
- ze względu na swoje upodobania do słodkich owoców i nektarów z kwiatów
zwany jest również „ misiem miodowym".
WIELKOMYSZ FILIPIŃSKA
Phloeomys pallidus
- duży gryzoń z rodziny myszowatych,
- zamieszkuje wyłącznie wyspę Luzon (Filipiny),
- dobrze wspina się, rzadko schodzi na ziemię,
- żywi się młodymi liśćmi, owocami, korą,
- w miocie: 1-2 młode, które długo pozostają pod opieką samicy (nietypowe dla gryzoni).
JEŻ BIAŁOBRZUCHY
Atelerix albiventris
- występuje w centralnej i wschodniej Afryce,
- mniejszy od jeża europejskiego,
- dzień spędza zwinięty w kulkę,- jest zwierzęciem wszystkożernym.
PIASKÓWKA TŁUSTA
Psammomys obesus
- gryzoń z rodziny myszowatych pochodzący z północnej Afryki i Półwyspu Arabskiego,
- zamieszkuje pustynie i inne obszary piaszczyste,
- aktywna zarówno w dzień jak i w nocy,
- komunikuje się poprzez piski i tupanie,
- w diecie piaskówki charakterystyczna jest obecność soli,
- wykazuje predyspozycję do chorowania na cukrzycę typu 2.
AKROBATKA KARLICZKA
Acrobates
pygmaeus
- jeden z
najmniejszych torbaczy na świecie (waga max 14 g),
- pochodzi ze wschodniego wybrzeża Australii,
- zamieszkuje
obszary leśne,
- buduje gniazda z liści,
- aktywna
nocą,
- ma specyficzną
dietę bogatą w cukier,
- potrafi poruszać się lotem
ślizgowym do 20 metrów dzięki włosom na ogonie (dwa rzędy) oraz błonie lotnej między
przednimi a tylnymi łapkami,
- opuszki palców akrobatki mają strukturę pozwalającą na utrzymywanie się na gładkiej powierzchni,
- w chłodne
dni wpada w odrętwienie.
W 1999 roku poznańskie ZOO po raz pierwszy sprowadziło ten gatunek z
Australii do Europy. W naszym ogrodzie rozmnożyły się i są obecnie
największą grupą hodowlaną na naszym kontynencie. Osobniki pochodzące z naszej grupy hodowlanej eksponowane są w dziewięciu
ogrodach zoologicznych: Budapeszt, Zamość, Ihlava, Amersfort, Moskwa, Kraków, Pilzno, Mińsk, Brno,